Aankomst Nepal, Bouddha
Door: Guusje Thijssen
Blijf op de hoogte en volg Guusje
04 Mei 2016 | Nepal, Kathmandu
(was mijn wachtwoord van deze site nu al vergeten ;) )
… ofja, eerst een lange reis tot Nepal. Zo, wat een avontuur. Eigenlijk nu al zoveel meegemaakt dat ik het liefst iedere dag al mijn verhalen wil delen. Het wordt een lang verhaal, vooral zodat ik het mijzelf later goed kan herinneren. Dus lees er doorheen, bekijk de stukken die je leuk lijken.
Vertrek op Koningsdag
Zo begon de grote reis dan, op Koningsdag 27 april, een ijskoude, regenachtige dag, nog erger dan de meeste winterdagen. We zouden in de ochtend al vertrekken naar Amsterdam, maar doordat papa de griep had, en het weer zo slecht was, vertrokken we pas in de middag. Ik was er zo goed als klaar voor. Officieel afscheid nemen van mijn zusjes die allemaal Koningsdag wilde vieren. Ik zei nog tegen papa en mama in de auto: ‘zo daar zitten we dan… gezellig met zijn drietjes’, waarna Maaike opeens toch de auto in sprong, wat een verrassing! In Amsterdam nog even het hoogtepunt van de dag meepikken: de Biet (zoek maar even op deze leuke band!!) Daarna afscheid genomen van alle familie en rond half 8 kwamen we op het vliegveld aan, waar ik Marly en haar familie ontmoette. Het meest grappige is dat we er een paar weken geleden per toeval achter kwamen dat we dezelfde familie (Roel en Carla/ Carla en Roel) in Nieuw-Zeeland hebben wonen, Roel een neef van mijn moeder, Carla een zus van Marly haar vader. Opeens was het al best laat, en bleken we ongeveer de laatste die nog moesten boarden. Daar begonnen de tranen, heel veel, bij mij dan! En het hield maar niet op, maar eenmaal in het vliegtuig van Emirates keken we onze ogen uit! Nog nooit in zo een groot vliegtuig gezeten, wifi, een luxe diner met een wijntje, een miljoenen aanbod aan films, en je kon met de achterkant van je afstandsbediening zelfs gamen. Zo hielden we deze reis wel vol en wilde we er om half 7 ‘s ochtends nog niet uit. Daar begon onze 9 uur durende tussenstop in Dubai.
Dubai
Wat een vliegveld, zo enorm! De tussenstop was lang dus we wilde Dubai wel in. Met een metro moesten we naar de paspoortcontrole, zo een groot vliegveld was het. De mannen waren hier gekleed in lange witte gewaarde met een tulband om hun hoofd. Je kan je niet voorstellen dat mensen zich hier zo kleden, want eenmaal buiten stierven wij bijna van de hitte. Echt, het leek alsof er 24/7 een föhn op de heetste stand tegen je lijf werd gehouden en dat om half 7 sochtends. Daar gingen we dan, Dubai verkennen, met onze rugzak, lange broek en bergschoenen aan. Wat een gesleep was dit, we werden er niet echt vrolijk van. We zijn in een metro gestapt en wilde naar de Khalifa toren. Via een enorm winkelcentrum kwamen we hier na wat verdwalen eindelijk terecht, dat was eindelijk even een lichtpuntje, want het was heel mooi. We hebben hier even rond gelopen, maar door de hitte toch redelijk snel weer terug, via aaaal die winkels. Het enige wat we nog zochten was het strand, maar ook hier kon niemand ons bij helpen waardoor we na een lange zoektocht terug zijn gegaan naar het vliegveld. We waren al wat aan de late kant, maar hier begon de stress en ellende pas echt. Verkeerde terminal. We moesten niet naar de terminal waar we aankwamen, maar eentje 20 minuten verder op. Hup, een taxi ingesprongen en net op tijd op het andere vliegveld. Taxidriver zag onze stress en heeft ons flink laten dokken. Achja, wij hebben de vlucht gehaald! Alleen maar Nepalese mannetjes in het vliegtuig en ja dan zag je daar nog twee verdwaalde lange, blonde Europeanen.
Kathmandu
De cultuurshock begon eigenlijk al op het vliegveld. Het leek niet eens op een vliegveld. Heel klein, alles in verbinding met buiten, weinig bewaking. Helemaal blij dat onze backpacks er nog waren dus! Iedereen wilde ons helpen. Bij de uitgang stond een lieve jongen ons blij toe te zwaaien toen wij het bordje met ‘Guusje, Valley Guesthouse’ zagen staan. Yes, dat was gelukt. Op naar Boudha, het plaatsje waar we voor de eerste twee nachten verbleven. De autorit hier naartoe was donker, in een mini autootje, in het donker, met het stuur aan de andere kant moesten we uitwijken voor hobbels, kuilen, honden, koeien, en zelfs voor een stier!! Ja een cultuurshock kun je dat wel noemen. Wat een fijn welkom in het Guesthouse. Er werd op dat late tijdstip nog wat eten voor ons gemaakt, waarna we snel zijn gaan slapen.
Valley Guesthouse in Boudha
Een echte aanrader! Het wordt gerund door Martine een Nederlandse vrouw, getrouwd met Lupsang, een Nepalees. Zij waren nu helaas op trekking, maar er waren genoeg andere Nepaleesjes die goed voor ons wilde zorgen. Daarnaast waren er heel wat Nederlanders die hier al jaren kwamen voor projecten in kindertehuizen, ziekenhuizen, projecten in de bergen en noem maar op, allemaal voor een goed doel. De temperatuur was hier aangenaam, rond de 30 graden, en we werden meteen die ochtend meegenomen door Maike, een oudere vrouw (was er een jaar geleden ook tijdens de aardbeving), en Ingrid met haar kleine kindje Maya. Zij hebben ons mee genomen naar de grote stupa in Boudha, bijna de grootste van de wereld. Deze stupa was erg aangedaan door de aardbeving. Daarnaast zag je veel ingestorte gebouwen, veel afgebrokkelde stenen langs de weg en grote scheuren in muren. Ik was met name verbaasd over de stroomkabels die met 10000 knopen na de aardbeving gewoon weer omhoog gehesen zijn. Een wonder dat hier nog stroom uit kan komen. Het was mooi om te zien hoe mensen bezig zijn aan de wederopbouw en het doet je bijna pijn als je om je heen bijna alleen maar glimlachende mensen ziet. Na al deze indrukken zijn we in de avond met zijn tweetjes nog een korte wandeling gaan maken. Ook hier schrokken we aardig. Mensen leven echt in hutjes, wederom veel aardbevingsresten zichtbaar, heel erg veel afval, en iedereen keek ons aan alsof er twee koninginnen voorbij liepen. Ze zwaaide ons toe, glimlachte lief, keken lang na om vervolgens giechelend weg te rennen. Het werd heel snel donker, braken een aantal keer bijna de nek door alle kuilen en hobbels, en waren precies op tijd terug voor het overheerlijke traditionele eten in het guesthouse.
Swayambunath
De tweede dag zijn we met zijn tweeën op pad gegaan. Dit was pas écht een avontuur. We zouden naar Swayambunath en Thamel gaan. En we probeerden zo goedkoop mogelijk. We moesten er aan geloven, de local bus. De drukte op de mainstreet van Boudha was enorm. Iedereen wilde je meenemen in taxi’s of bussen. We hadden geen idee wat er geschreeuwd werd en bij navragen werd ons een busje toegewezen. Al half wegrijdend moesten wij nog maar in die bus zien te springen die propvol was. Dit was echt hilarisch. Onderweg erg lieve mensen ontmoet die ons uiteindelijk via Thamel tot Swayambunath hebben gebracht. We waren echt trots op ons zelf.
Swayambunath en het centrum van de boeddhistische geleerdheid. Hier zou de legendarische bodhisattva Manjushri 2500 jaar geleden de lotus van et oude meer in de vallei hebben ontdekt. De ogen van Boeddha, die op alle vier zijden van dit spectaculaire monument zijn geschilderd, kijken al eeuwen over de vallei uit. De stoepa van Swayambunath staat model voor dit soort heiligdommen, die volgens vaste regels met elk een symbolische betekenis zijn gebouwd.
De tempels die hier te zien waren, worden ook wel de monkey tempels genoemd, en niet voor niets want er liepen ontzettend veel apen rond. Geweldig! We kwamen een man tegen die ons rondleidde en hij bracht ons naar zijn familie, een klein hutje waar ze met 10 mensen in leefde, maar wel met een prachtig uitzicht. We kregen eten en drinken en na een hele fotoshoot, namen ze ons mee om de rest te zien. We waren blij dat we voor het donker weer ‘thuis’ waren.
Paju
De dag erna wilde Maike ons meenemen naar Kopan, een ander dorpje, maar onderweg hier naartoe hoorde we muziek. Via allemaal weilanden en hutjes zijn we hier naartoe gelopen en we kwamen uit bij Paju, een groot herdenkingsfeest voor de aardbeving dat al 7 dagen aan de gang was. Vandaag was de laatste dag, dus wij gingen naar binnen en zijn erbij gaan zitten. Steeds meer kindjes vonden ons wel heel erg interessant en zaten aan onze haren en wilde onze handjes vasthouden. Veel foto’s zijn wederom gemaakt. Voor was een soort altaar waar allemaal foto’s stonden van doden van de aardbeving. Wij moesten het podium op, kregen een ketting, banaan en appel, en moesten een woordje doen voor de lokale omroep, haha!
Een bijzonder iets. Het was bloed heet onder die tent, en daarna nog uitgenodigd voor het eten. Het was inmiddels al middag en de tocht naar Kopan, hebben we maar niet meer voortgezet.
Pashupatinath
In de middag zouden we namelijk Puck gaan ontmoeten, die ons voorging in Dharan, de plek waar we zaterdag naar toe gaan voor onze stage. Dit was erg fijn om informatie uit te wisselen. We zouden haar meeten bij de Pashupatinath. Wij gingen samen met Hans, een oudere man uit het guesthouse. Pashupatinath was een crematieplaats voor hindoeisten. Heel bijzonder. Dit was aan een rivier met verschillende tempels. Wanneer iemand door gaat, wordt de persoon in die rivier gelegd voor de reiniging. Met de voeten in het water, helemaal in doeken gewikkeld. Vervolgens worden ze met een hele stoet familie naar een plek gebracht, waar de persoon wordt verbrand. Arm en rijk gescheiden door een brug. Je kon hier gewoon aan de overkant gaan zitten, en toe kijken hoe dit ritueel werkte. Heel bijzonder, en vooral heel gek.
We namen Puck daarna meer naar Bouddha en samen met Maike aten we nog wat in een Tibetaans restaurantje om vervolgens in het pikkedonker terug te lopen naar het guesthouse.
Nou ik zei al, dit zou een lang verhaal worden, maar dat komt omdat we nu al zoveel mee gemaakt hebben. Waarschijnlijk gaan we vandaag naar Bakhtapur (schijnt erg aangedaan zijn door de aardbeving), en vanuit daar naar Nagarkot om een wandeling de maken van 2 of 3 dagen. Daarna nog even terug naar het guesthouse om zaterdag dus naar Dharan te gaan waar de stage gaat beginnen.
Het kan dus zijn dat we even niet bereikbaar zijn.
Hopelijk was het leuk om te lezen en hebben jullie vooral de stukjes eruit gepikt die je leuk leken!
Veel liefs,
Guusje
-
04 Mei 2016 - 22:40
Ankie:
Guusje, wat een leuk verhaal en zo geschreven dat ik het zo voor me zie. Heel veel plezier met jullie stage.
Groet uit Eindhoven.
Ankie -
05 Mei 2016 - 09:26
Steef:
Superrrrrrrr!! Ben benieuwd naar je volgende verslag!! Leuk om over alle avonturen daar te lezen!! Enjooooy!! Xx Steef -
05 Mei 2016 - 10:08
Jules Thijssen:
Hallo Guusje,
Mooi verhaal en al veel meegemaakt. Succes met je stage en nog heel veel plezier!
Groeten Jules -
05 Mei 2016 - 19:41
Jackie:
Lieve,lieve Guus,fantastisch, geniet van deze bijzondere tijd in je leven,ben super trots op jou hele dikke kus, knuffel en alles wat ik je geven kan liefs M.J -
05 Mei 2016 - 22:20
Simoon:
Lieve Guusje
Wat een mooi verhaal om
Zo te lezen.
Knap dat jullie al zo veel samen ondernomen hebben. Dapper hoor!
Geniet nog even van je vrije dagen, dan begint maandag het echte werk! -
10 Mei 2016 - 22:37
Roos:
Guuskeeee echt super cool om te lezen! blijf schrijven aub, heerlijk om weer verhalen over Nepal te lezen, en ook nog eens verhalen van jou.
Haha cool btw, ik heb ook in valley guesthouse geslapen. Mooie plek, bijzondere ervaring, geniet!!!!!
Liefs Roos v T -
11 Mei 2016 - 20:17
Marjon Thijssen:
Ha Guusje,
Geweldig om jouw mooie verhalen te lezen.
Wij blijven je volgen .
Hiel veul knoevels Xx -
12 Mei 2016 - 09:27
Puck:
Leuk Guuske!! Have fun! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley