Olifanten en bergen!
Blijf op de hoogte en volg Guusje
17 Juli 2016 | Nepal, Kathmandu
Marly en ik hebben de laatste weken alweer ontzettend veel ondernomen waardoor ik eigenlijk nog helemaal geen tijd heb gehad om iets op te schrijven. Daarnaast is het vandaag alweer de laatste dag dat wij in Nepal zijn, dit voelt heel gek!
Chitwan National Park
Nadat onze presentatie in Dharan goed was verlopen en wij van iedereen afscheid hebben genomen zijn we vertrokken naar Chitwan. Dit was onze eerste vakantie bestemming. Het heeft een tijd geduurd voordat het een beetje als vakantie begon te voelen omdat we eigenlijk gewoon in een werkritme zaten en vooral de laatste week hard gewerkt hebben aan opdrachten en daarnaast gewoon in het ziekenhuis. Maar langzaam begon het vakantiegevoel toch wel te komen. In Chitwan zijn we naar de village Sauraha geweest. Dit is een plek waar veel toeristen naar toe gaan. Het is er ontzettend warm, er zitten heel veel muggen en de olifanten wonen gewoon bij mensen in de tuin of lopen op straat. Dit was echt geweldig. Waar we in Koshi Wildlife uren door de jungle geslenterd hebben om een wilde olifant te spotten, hoefde je hier maar over je schouder te kijken en dan vond je er al een. Er waren ook veel leuke winkeltjes, waardoor we weer wat extra tassen souveniers mee moesten slepen. We kwamen aan in een hotel met bedden waar we al weken over droomden en warm stromend water dat uit de douche kwam. We hebben er geslapen als roosjes. We zijn hier drie dagen geweest en hadden ontzettend geluk met het weer, want het is nog steeds monsoon tijd hier. We hebben een dag door de jungle gelopen waar ik me echt als tarzan voelde, waarbij we door de modder hebben gelopen, aan tarzanslierten moesten zwingelen om via een boomstam over het water aan de overkant te komen, waar we een neushoorn met baby neushoorn, krokodillen, apen en nog veel meer moois hebben gezien. Wanneer neushoorns baby’s hebben, schijnen ze heel gevaarlijk te zijn. Er werd ons dan ook vrolijk verteld dat als we aangevallen zouden worden, we in bomen moesten gaan klimmen… ehh jaa…
Daarnaast hebben we op een olifant gereden (dit vond ik zelf iets minder fijn), zijn we naar het olifanten breeding center geweest (té cute!!!), hebben we olifanten kunnen wassen en hebben we genoten van de prachtige zonsondergang.
Pokhara
Op naar Pokhara, dit was onze volgende bestemming. De reis hier naar toe was alleen iets minder prettig. Waar je normaal 5 uur over reist met de bus deden wij er 16 uur over. Wat een feest! Over een gebied van 12 km waren er enorm veel landslides (door de regen) waarbij hele grote stukken berg naar beneden komen. Je praat dan echt over stenen ter grootte van 1 à 2 m2. Aangezien dit echt enorm gevaarlijk is, worden de grenzen gesloten en moet er gewacht worden tot deze weer open gaan. Dit betekende voor ons dus zo een 10 uur stil staan zonder eten of wc. Gelukkig hadden we laat in de avond wat bereik en hebben we nog een hotel kunnen regelen, waarvan de eigenaar ons om half 1 snachts lief stond op te wachten bij het busstation.
De volgende ochtend stromende regen, maar wat waren wij blij. Tegelijkertijd ook wel een beetje in shock. We zagen voor het eerst weer toeristen, er waren ontzettend veel winkels, heel veel restaurantjes en niet zomaar restaurantjes, nee restaurantjes met westers eten. Vrolijk in de regen gingen we op pad en besloten deze dag te besteden aan winkelen, winkelen en nog eens winkelen. We liepen naar Lake Side, het grote meer van Pokhara, dat op dat moment bijna niet te zien was, zo mistig was het. Smiddags trok alles open en zijn we terug gegaan. Toen we aankwamen zagen we ook meteen de eerste echte bergtop met sneeuw achter alle heuvels verschijnen, de fishtail. We moest bijna huilen van blijdschap, maar vervolgens was ik van blijdschap iets te enthousiast in het maken van foto’s waardoor ik voor een groot publiek uitgleed in de modder. Heel fijn.
We hebben de eerste dagen heerlijk uitgerust, nog meer bergtoppen gezien, hamburgers gegeten, ik heb geparaglide (echt fantastisch!), en we hebben een hele mooie trekking gemaakt van 5 dagen, de Poonhill trek. We gingen hier heen zonder al te hoge verwachtingen omdat we wisten dat het veel zou kunnen gaan regenen, dat er landslides konden zijn en dat we geen views zouden hebben. Samen met onze gids gingen we op pad vanuit Nayapul, vervolgens geslapen in Ulleri – Ghore pani – Tara pani – Ghandruk. Je loopt gemiddeld 4 tot 5 uur per dag. Omdat 3500 trappen nog niet genoeg waren, loop je de derde ochtend vanuit Ghore pani nog eens 45 minuten met trappen omhoog naar Poonhill (3200m). Ik voelde mij ziek op dit moment dus het was heel erg zwaar. Bij aankomst was het hélemaal wit, niks te zien!!! Na veel twijfels om een dag te rusten heb ik toch besloten door te lopen. Ik wilde het gewoon proberen, maar ik wist dat 4 uur lopen zwaar ging zijn. De wegen zijn namelijk niet plat, maar omhoog, omlaag, trappen op, trappen af, schoenen uit, watervallen over klimmen, schoenen aan, tas dragen… Uiteindelijk ging het best goed en was de weg echt fantastisch! Ik voelde mij alsof ik door droomvlucht van de Efteling wandelde, alleen de karretjes miste nog. Lichte regendruppeltjes met zonneschijn was een geweldige combinatie. Het slechte zicht, de zware wandeling en het ziek zijn werden de volgende ochtend in Tara pani beloond met het mooiste uitzicht dat ik ooit had gezien!! Marly en ik stonden om 5 uur op en hebben buiten gewacht tot alles opentrok. Na twee uur, verdwenen alle bergen weer achter de wolken. Je kan je bijna niet voorstellen dat ze echt bestaan. Ook in Ghandruk nog mogen genieten van een geweldig uitzicht en een mooie laatste wandel dag. De laatste twee uur hadden we alleen maar regen, maar dit was meer regen dan de hele trek bij elkaar!
Onze laatste dag in Pokhara liepen we nog even door wat straatjes toen we opeens bij een bruiloft uitkwamen. Iets wat in Nederland nooit zou gebeuren, wordt je hier meteen uitgenodigd om een kijkje te komen nemen, mee te dineren, een dansje te doen in het midden van de kring, en de serenade te zien dat de bruid naar het huis van de bruidegom en familie wordt gebracht. Familie van de bruid is na de bruiloft niet meer aanwezig! We werden hier opnieuw (zoals overal in Nepal) weer zo ontzettend vriendelijk ontvangen dat je je net zelf de bruid voelt. Heel speciaal.
Thamel
De laatste nachtjes hebben we weer in Kathmandu geslapen. Na een lange reis van 9 uur kwamen we aan in Thamel. Dit is echt een toeristische hele drukke plek met vooral heel erg veel winkeltjes, restaurantjes en zelfs pubs. De eerste nacht kwamen we aan in een van buiten erg gezellig uitziend hostel waar we met 8 jongens en meisjes in een kamer sliepen, waar het stonk van de wiet en waar alleen maar hipsters waren. De mensen waren erg aardig maar we voelde ons hier zeker niet op ons gemak waardoor we de dag erna verhuisd zijn naar een andere leuke plek, erg vriendelijke mensen, hele chique kamer met eigen badkamer, midden in Thamel en het belangrijkste: voor hetzelfde geld (5 euro). Hier zijn we nog twee dagen gebleven, waar we wederom erg veel souveniers hebben gekocht (help! Het past allemaal niet meer in mijn tas(sen)!!). We zijn naar Durbar Square geweest. Dit grote plein met hele oude tempels was erg verwoest door de aardbeving. Dan komt dat akelige gevoel van de aardbeving weer even goed binnen. In tempels en huizen die wel nog recht opstaan zitten grote barsten. Die avond hebben we Thamel nog onveilig gemaakt en zijn we voor het eerst in drie maanden weer eens goed op stap gegaan. We konden dansen en er was een leuke mix van westerse en nepalese muziek. De laatste ochtend in Thamel zijn we naar een kookcursus Dalbath maken gegaan. Dit was echt heel erg grappig om te doen en het was een van de beste Dalbath die we gegeten hebben. Hopelijk kan ik dit thuis ook een keertje maken, maar het is moeilijk!
Boudhanath
Onze laatste twee nachtjes verbleven we op de plek waar het grote avontuur begon: het Valley Guesthouse, een echte aanrader voor mensen die nog eens naar Nepal zouden willen gaan (ik ga mee!!!). Als ik weer even terug denk aan onze eerste week, dan denk ik dat Marly en ik aardig zijn ingeburgerd hier tussen de Nepaleesjes. We kunnen kleine gesprekjes voeren en verstaan, we lopen geregeld langs de grote stupa voor een gebedje en schrikken niet meer van een toeterende motorbike of een buffel op de straat. Ik heb echt een geweldige tijd gehad en dit was echt een ervaring voor mijn leven, de eerste ver weg van thuis. Heel veel dingen geleerd in het ziekenhuis, geleerd over de cultuur, de natuur en vooral van alle lokale mensen.
Het is een dubbel gevoel om weg te gaan, aan een kant kijk ik er ook wel weer een beetje naar uit om iedereen te zien. Vooral heb ik veel zin in die frikadel speciaal morgen!!! We wachten nu in de regen met goed weer in Nederland in het vooruitzicht. Voor nu is het goed zo, er komen hopelijk nog genoeg andere avonturen op mijn pad en een ding weet ik zeker: ooit ga ik terug naar Nepal!
‘It is often said that while you first come to Nepal for the mountains, you return for the people’
Veel liefs Guusje en tot morgen!!
Chitwan National Park
Nadat onze presentatie in Dharan goed was verlopen en wij van iedereen afscheid hebben genomen zijn we vertrokken naar Chitwan. Dit was onze eerste vakantie bestemming. Het heeft een tijd geduurd voordat het een beetje als vakantie begon te voelen omdat we eigenlijk gewoon in een werkritme zaten en vooral de laatste week hard gewerkt hebben aan opdrachten en daarnaast gewoon in het ziekenhuis. Maar langzaam begon het vakantiegevoel toch wel te komen. In Chitwan zijn we naar de village Sauraha geweest. Dit is een plek waar veel toeristen naar toe gaan. Het is er ontzettend warm, er zitten heel veel muggen en de olifanten wonen gewoon bij mensen in de tuin of lopen op straat. Dit was echt geweldig. Waar we in Koshi Wildlife uren door de jungle geslenterd hebben om een wilde olifant te spotten, hoefde je hier maar over je schouder te kijken en dan vond je er al een. Er waren ook veel leuke winkeltjes, waardoor we weer wat extra tassen souveniers mee moesten slepen. We kwamen aan in een hotel met bedden waar we al weken over droomden en warm stromend water dat uit de douche kwam. We hebben er geslapen als roosjes. We zijn hier drie dagen geweest en hadden ontzettend geluk met het weer, want het is nog steeds monsoon tijd hier. We hebben een dag door de jungle gelopen waar ik me echt als tarzan voelde, waarbij we door de modder hebben gelopen, aan tarzanslierten moesten zwingelen om via een boomstam over het water aan de overkant te komen, waar we een neushoorn met baby neushoorn, krokodillen, apen en nog veel meer moois hebben gezien. Wanneer neushoorns baby’s hebben, schijnen ze heel gevaarlijk te zijn. Er werd ons dan ook vrolijk verteld dat als we aangevallen zouden worden, we in bomen moesten gaan klimmen… ehh jaa…
Daarnaast hebben we op een olifant gereden (dit vond ik zelf iets minder fijn), zijn we naar het olifanten breeding center geweest (té cute!!!), hebben we olifanten kunnen wassen en hebben we genoten van de prachtige zonsondergang.
Pokhara
Op naar Pokhara, dit was onze volgende bestemming. De reis hier naar toe was alleen iets minder prettig. Waar je normaal 5 uur over reist met de bus deden wij er 16 uur over. Wat een feest! Over een gebied van 12 km waren er enorm veel landslides (door de regen) waarbij hele grote stukken berg naar beneden komen. Je praat dan echt over stenen ter grootte van 1 à 2 m2. Aangezien dit echt enorm gevaarlijk is, worden de grenzen gesloten en moet er gewacht worden tot deze weer open gaan. Dit betekende voor ons dus zo een 10 uur stil staan zonder eten of wc. Gelukkig hadden we laat in de avond wat bereik en hebben we nog een hotel kunnen regelen, waarvan de eigenaar ons om half 1 snachts lief stond op te wachten bij het busstation.
De volgende ochtend stromende regen, maar wat waren wij blij. Tegelijkertijd ook wel een beetje in shock. We zagen voor het eerst weer toeristen, er waren ontzettend veel winkels, heel veel restaurantjes en niet zomaar restaurantjes, nee restaurantjes met westers eten. Vrolijk in de regen gingen we op pad en besloten deze dag te besteden aan winkelen, winkelen en nog eens winkelen. We liepen naar Lake Side, het grote meer van Pokhara, dat op dat moment bijna niet te zien was, zo mistig was het. Smiddags trok alles open en zijn we terug gegaan. Toen we aankwamen zagen we ook meteen de eerste echte bergtop met sneeuw achter alle heuvels verschijnen, de fishtail. We moest bijna huilen van blijdschap, maar vervolgens was ik van blijdschap iets te enthousiast in het maken van foto’s waardoor ik voor een groot publiek uitgleed in de modder. Heel fijn.
We hebben de eerste dagen heerlijk uitgerust, nog meer bergtoppen gezien, hamburgers gegeten, ik heb geparaglide (echt fantastisch!), en we hebben een hele mooie trekking gemaakt van 5 dagen, de Poonhill trek. We gingen hier heen zonder al te hoge verwachtingen omdat we wisten dat het veel zou kunnen gaan regenen, dat er landslides konden zijn en dat we geen views zouden hebben. Samen met onze gids gingen we op pad vanuit Nayapul, vervolgens geslapen in Ulleri – Ghore pani – Tara pani – Ghandruk. Je loopt gemiddeld 4 tot 5 uur per dag. Omdat 3500 trappen nog niet genoeg waren, loop je de derde ochtend vanuit Ghore pani nog eens 45 minuten met trappen omhoog naar Poonhill (3200m). Ik voelde mij ziek op dit moment dus het was heel erg zwaar. Bij aankomst was het hélemaal wit, niks te zien!!! Na veel twijfels om een dag te rusten heb ik toch besloten door te lopen. Ik wilde het gewoon proberen, maar ik wist dat 4 uur lopen zwaar ging zijn. De wegen zijn namelijk niet plat, maar omhoog, omlaag, trappen op, trappen af, schoenen uit, watervallen over klimmen, schoenen aan, tas dragen… Uiteindelijk ging het best goed en was de weg echt fantastisch! Ik voelde mij alsof ik door droomvlucht van de Efteling wandelde, alleen de karretjes miste nog. Lichte regendruppeltjes met zonneschijn was een geweldige combinatie. Het slechte zicht, de zware wandeling en het ziek zijn werden de volgende ochtend in Tara pani beloond met het mooiste uitzicht dat ik ooit had gezien!! Marly en ik stonden om 5 uur op en hebben buiten gewacht tot alles opentrok. Na twee uur, verdwenen alle bergen weer achter de wolken. Je kan je bijna niet voorstellen dat ze echt bestaan. Ook in Ghandruk nog mogen genieten van een geweldig uitzicht en een mooie laatste wandel dag. De laatste twee uur hadden we alleen maar regen, maar dit was meer regen dan de hele trek bij elkaar!
Onze laatste dag in Pokhara liepen we nog even door wat straatjes toen we opeens bij een bruiloft uitkwamen. Iets wat in Nederland nooit zou gebeuren, wordt je hier meteen uitgenodigd om een kijkje te komen nemen, mee te dineren, een dansje te doen in het midden van de kring, en de serenade te zien dat de bruid naar het huis van de bruidegom en familie wordt gebracht. Familie van de bruid is na de bruiloft niet meer aanwezig! We werden hier opnieuw (zoals overal in Nepal) weer zo ontzettend vriendelijk ontvangen dat je je net zelf de bruid voelt. Heel speciaal.
Thamel
De laatste nachtjes hebben we weer in Kathmandu geslapen. Na een lange reis van 9 uur kwamen we aan in Thamel. Dit is echt een toeristische hele drukke plek met vooral heel erg veel winkeltjes, restaurantjes en zelfs pubs. De eerste nacht kwamen we aan in een van buiten erg gezellig uitziend hostel waar we met 8 jongens en meisjes in een kamer sliepen, waar het stonk van de wiet en waar alleen maar hipsters waren. De mensen waren erg aardig maar we voelde ons hier zeker niet op ons gemak waardoor we de dag erna verhuisd zijn naar een andere leuke plek, erg vriendelijke mensen, hele chique kamer met eigen badkamer, midden in Thamel en het belangrijkste: voor hetzelfde geld (5 euro). Hier zijn we nog twee dagen gebleven, waar we wederom erg veel souveniers hebben gekocht (help! Het past allemaal niet meer in mijn tas(sen)!!). We zijn naar Durbar Square geweest. Dit grote plein met hele oude tempels was erg verwoest door de aardbeving. Dan komt dat akelige gevoel van de aardbeving weer even goed binnen. In tempels en huizen die wel nog recht opstaan zitten grote barsten. Die avond hebben we Thamel nog onveilig gemaakt en zijn we voor het eerst in drie maanden weer eens goed op stap gegaan. We konden dansen en er was een leuke mix van westerse en nepalese muziek. De laatste ochtend in Thamel zijn we naar een kookcursus Dalbath maken gegaan. Dit was echt heel erg grappig om te doen en het was een van de beste Dalbath die we gegeten hebben. Hopelijk kan ik dit thuis ook een keertje maken, maar het is moeilijk!
Boudhanath
Onze laatste twee nachtjes verbleven we op de plek waar het grote avontuur begon: het Valley Guesthouse, een echte aanrader voor mensen die nog eens naar Nepal zouden willen gaan (ik ga mee!!!). Als ik weer even terug denk aan onze eerste week, dan denk ik dat Marly en ik aardig zijn ingeburgerd hier tussen de Nepaleesjes. We kunnen kleine gesprekjes voeren en verstaan, we lopen geregeld langs de grote stupa voor een gebedje en schrikken niet meer van een toeterende motorbike of een buffel op de straat. Ik heb echt een geweldige tijd gehad en dit was echt een ervaring voor mijn leven, de eerste ver weg van thuis. Heel veel dingen geleerd in het ziekenhuis, geleerd over de cultuur, de natuur en vooral van alle lokale mensen.
Het is een dubbel gevoel om weg te gaan, aan een kant kijk ik er ook wel weer een beetje naar uit om iedereen te zien. Vooral heb ik veel zin in die frikadel speciaal morgen!!! We wachten nu in de regen met goed weer in Nederland in het vooruitzicht. Voor nu is het goed zo, er komen hopelijk nog genoeg andere avonturen op mijn pad en een ding weet ik zeker: ooit ga ik terug naar Nepal!
‘It is often said that while you first come to Nepal for the mountains, you return for the people’
Veel liefs Guusje en tot morgen!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
